Nakon gušenja studentskih demonstracija '68, prebacili su me u noćnu smenu, koja bi započinjala vinjakom u "Poslednjoj šansi". Teško je glumiti pijanca trezan, pa iz razloga autentičnosti već oko deset sam bio trešten pijan, lelujao između stolova, pokušavajući da se priključim društvu disidenata ili jakih momaka, dok je nada mnom lebdela molitva za još jedan vinjak. Mlad, balav, ponekad i upišan, delovao sam kao bezopasana, zabavna budala, kojoj su olako otkrivali svoje tajne, pričali zabranjene viceve ili ogovarali švalerke. Otvarali su se preda mnom, pravili se važni, ne shvatajući da ih njihova gordost gura u propast, otelotvorenu najčešće u batinama, koje ih, u kombinaciji sa rušenjem lagodnog gradskog života otkrivanjem mračnih tajni, pretvaraju u saradnike službe. Photo by AbsolutVision on Unsplash Često o sebi mislim kao o palom, ali ipak, anđelu, koji je nekada, ostavite me u ubeđenju, bio tako ispravan. Anđelu koji mami duše na našu stranu, čekajući da